Şiir

Vîrûsek derket li ÇînêBelav bû li tevî dinêMizgevt û *sazyê dinyayêHatne *radan j'ber bobelatê Her Mescid û her MizgevtêTevekê şûbe yên BeytêJi ber *xetera *îlletê'Elametê...

Korkma, yıkılır gider tek bir kükreyişte zalimin çelikten devleriKorkma, döner kediye aslanların karşısında kâğıttan kaplanların yüreği Susma, işitilince doğrular; erir, süslü medeniyetin parlak yalanlarıSusma, sönmez...

Yıllardır Filistinli gencin elinde taşım Şehit Muhammet’in gözünde yaşım Aksam çok bekledin, artık kavuşma günü Selam olsun sana, bu yolda kesilsin başım Çiğnetmem Aksamı Yahudi çizmesine Kıblegahımdır, kutlu sevdamdır...

Dünyadaki tüm sessiz çığlıklara… Bir ses, kulakları yırtarcasına Bir acı çığlık, yürekleri parçalarcasına Bir küçük beden, yerde sessizce uyurcasına Bir sessiz çığlık, dünyaya haykırırcasına…   Ölüm, kol geziyor sokaklarında Kanlar süzülür şakaklarında Melekler gözyaşı...

Can vermek yeniden Her demde her an demlenmek Baharın gelişi gibi taze ve berrak muştularla Tabiat şahitliğinde kımıldayan rüzgarın mateminden uzak Çok uzak diyarlardan Belki asırların dehlizlerinden Ötelerin müjdelerinden Bihaber kalakalmak...

Küçücük candır sahile sessizce vuran Bir nebze olsa, kalmadı sinelerde vicdan Yalnız Türkiye’dir gönülden kucak açan Hani ‘‘medeni Avrupa’’ hepsi koca bir yalan İnsanlıktan bir nebze merhamet yok Duyan...

Gençliğim bahar mevsimi gibiydi oysa annem. Şimdi güller misali açmam gerekirken, Ne işim var benim bu karanlık zindanlarda... Yapayalnız ve çaresizim. Küçücük bir yerde esirim. Yok mu sesimi duyan? Buralar...

Min xwest helbestekê çêkimBehsa qorona vîrûs kimLi ser mijara wê şobêBinivsînim û belav kim Qorona derket li ÇînêBû bela li serê dinêEwê şoba qoronayêBaş nabe...

Sana uzak diyarlardan selam getirdim Kudüs Bir yetimin duasından Yine bir yoksulun aşından Bir zenginin sefasından Sana kucak dolusu selam getirdim Bir avuç dolusu dua getirdim Ey Kudüs Can Kudüs Adın yıldız...

Sessiz sokakların çığlığını duyar gibiyim… Mazlumun masum bedenine ve hayallerine uzanan kanlı ellere rağmen. Bu sessiz feryatlara sadece duygu damarları çatlamış mahlûkattan bir mahlûk kayıtsız kalır...

Senin çağında müşrikler kızlarını gömerdi Bize seni sevdirecek evlat bırakmadılar Ashabın, kardeşlerin yollarında askerdi Cihat eden erlerde takat bırakmadılar Dünyanın nimetleri onlar için kederdi Bizdekiler mülkü geçtik, nebat bırakmadılar Malları...

Anne kollarına al beni Benim seni saracak güçlü kollarım yok Kemiklerimi mezara girmeden dünya gözüyle gördün işte Belkıs tahtını görmeden önce Benim kemiklerimi görmüş müydü Ya da Süleyman Peygamber...

Bir bahar bulutundan Düştü ıssız çöllere Rahmetin sembolü Dağıldı ateşler içinden Yalnız çıkmak ister iken Sırtında devle yavrusu… En alevli yangınlarda Kanatlanırken almış Bir umut olsa bir umut Yoksulluktan beş para Gibi düştü asrın...

  Hep aynı yüzler Solgun ama umutlu! Bir yok oluşun Bir var oluşun Bir kayboluşun İsimsiz suretleri   Sıkış tıkış hayalleri Nasırlıdır hep elleri Hiç gülmüyor yüzleri İsimsiz suretlerin.   Kıvrılır kaldırımda yatar Kuş tüyü yastık ona batar Dertleri...

Gam dağları yüklenmiş omuzlarıma Barajlar biriktirir ağıtlarımı Hangi sular akar içime doğru Kaç liman terk etti umutlarımı Çölde kayboldu Nil’in gelini Feryadıyla çizdi hudutlarımı Nefessiz bıraktılar, derinliklerde Kimse duymuyor zılgıtlarımı Gözyaşım cennete...