Duaya Dayîke

“(Îbrahîmî) va: Rebbê mi! Ti mi re jê ewlado salîh bide. O weqt mîjdona yew lajekê aqilî ma de aye. Lajek bi pîl ke ame çaxo ke pîyê xwu wa geyreno. (Îbrahîmî va) Pitê mi. Mi hoyn dî ke ez to kena qirbon(ê rayerê Allahî). Raye tefekkur bike. Ti se vana? Aye cuwab da: Bayikê mi, to re seyîn emir bîyo ti hunî bike. Înşallah ez sebir kena, ti mi hana vînenê. Înan wirdine xwu teslîm kerd. (Bado Îbrahîmî) çareyê lajekê xwu ard war. Ma veyn da: “Ey Îbrahîm!” To hoynê xwu ard ca. Ma mukafatê merdimanê hoylan dana înan. No, imtixan be. Ma heruna lajekê to yew qirbon da (to) (Sureya Saffat: 100-107).”
“Cenek hade lajekê mi hadre ke. Ma şini rayer o derg.” Ceneke bermayê û lajekê xwu kerdê hadre. Fanîla aye de pi ra. Bado lajekê xwu boye kerd. Na seyîn ju boye bî. Ze boya cennetî. Na raye cizlawitê ci daye paye. Lajekê xwu ra şî durî. Nadet ser ra hetanî linganê aye. Çi lajeko rind û qeşeng be. Cenabê Rabbul-alemînî rindînî ze peroyî de bî ne lajekî.
Teber ra pîye lajekî rayna veyn da. “Keyne de hade, ez a tîya to pawena. Çira şimaye teber nîne?” Merdek hers bîyaye nêbe. Hers nêbîye. Xwu zerre ra nêvate no qise. Aye zanaye ke tikeyna ereye bo ke maya lajekî tikeyna wa binado lajekê xwu. Zereyê merdekî de yew adiro pîl veşeya be. Vazaye ke bibermo. Feqet nîeşkaye ke xwu rahat bikero û bibermo.
Tikeye zeman tepeya ber ra yew lajeko des û di serre û ze prens û zeye Hezretî Wisifî vejîya teber. Pîyê lajekî nadet aye ser ra hetanî lingan û ze çimanê xwu wa lajekê xwu ra hes biker o. Pey çimanê xwu wa lajekê xwu hes kerd. Qe veng nêkoyt be pî ser. Yew va yo hunik verê kîberî ra veret û boya rindi ze boya cennetî heme ca grewti.
Lajekî destê xwu da pîyê xwu dest û va: “Bayikê min. Ez hadreya. Hade ma şeri.” Pîyê ci nadet çimanê aye zere. Çimê rindî. Rî yo pak û şite û nuranî. Seyîn bi be rind. Tînci ameye nezdî. Merdek ame xwu ser û nadet ceneka xwu. Ceneka ci bermaye bî. Rîyê ceneke bi be sur. Destê aye lerzaye bî. Nêwazeye ke lajekê xwu ra durî bo. No lajek zaf rind be. Bîyayîşê lajê xwu ard xwu vîrî:
Awka zilale qedîya bî. Merdekê aye şi be. Lajek bermayê. Pey de yew qot be. Ceneke şî ê qotî ser. Nadet kinarê xwu. Nadet koyan û deştan… Bado u ca ra şî qotê bînî ser. Veng ameye. Vengê bermayişê pitekê qijê xwu. Ceneke hoyt raye şî-ame. Bado teqetê ci qedîya. Ame lajekê wxu hete. Veng nevejîyaye. Lajek nêbermaye. Xwu pîze ra cenekê va lajekê mi merd. Amê tikeyna nezdî. Ya Rebbî ti çande pîle. Ti çande rinde. Awka yena… Binê paşnaya pitî ra awka zilal û pake yena. “To re zaf şikir. To re zaf şikir ya Rebbê mi.”
Merdekî va “Cenek, hade xatirê to bo. Maye şini.” Ceneke hoynê xwu ra aqilye xwu ser. Lajekê xwu lewi kerd. Rayna lewi kerd. Boye kerd. Lajekê rindî va: “Dayika min! Dayika mina rindi! Heyronê vengê to bî. Qirbonê Allayê to bî. Xatirê to bo. Eza şina. Ez zana. Ez heme çî zana. Ez sebir kena. Ti zî sebir bike. Homa ti bizane ke kam sebr keno aye ra hes keno. Xatirê to bo.” Lajekî destê xwu kerd berz. Dayika ci destê aye lewi kerd. Lajekî maya xwu kerde xwu virare. Maya xwu boye kerde.
Pîyê lajekî ju hera qiri sus kerde bî. Lajekê xwu kerd xwu virare. Berz kerd û nişayna here. Va “Cenek ma re duayan bike. Xatirê to bo…”
Maya lajekî înan dima hetanî peynîya dewe ame. Serê yew qotî ser o nişti ro. Hetanî merdek û lajekîya bî vînî uya vinderte. Bado îşte we. Tikeye geyre. Peyser ame. Rayna nişti ro. Kewte bermayîşî mîyan. Berme, berme û berme… Zereyê xwu kerd hunik û şenik. Nika se kena? Rayna îşte we. Bermayîşa va; “Lajê mi, lajo, lajo!.. Kavirê mi, gulê mi. Rindikekê mi!..” Nêwaştê ke şero keyeyê xwu. Yew çî ame aye aqil. Îşte we. Va ez şina. Lajekê xwu ana. Kewte rayer. Vazdayîşa şî. Linganê aye kewtî kerra wa. Gine war ro. Îşte we. Rayna vazda… Rayna gine war ro. Îşte we. Linganê ay ra gunî ameye war. Halako pîl bi be a. Geymeyê wxu birna. Pişt halakê xwu ra. Teqetê aye birya. Nêeşkaye ke şero. Peyser amê. Qotî de ju kerra ser o nişti ro. Nadet peyeyê azmînî… Nadet, nadet, nadet…
…
Nika tînci tikeyna ame bî nezdî… Varse çînebî. Heme ca germ be. Nika xortê aye ça be? Merdeyê aye se kerd be? Duayê xwu kerdî… Destê xwu kerdî berzî. Va: “Allah, Allah! Tîyê mi eşnawene Allah! Ti pîlle, ti girde Allah! Lajekê mi to da, ti genê Allah! Lajekê mi qişkeko Allah! Aye mi re varde Allah!… Aye mi re varde Allah!… Aye mi re varde Allah!… Va, va, va… Aye mi re varde Allah!…
Rojî ton mend be ke beqedîyo… Je va yo pake ame… Çîta ceneke girewte hawa ra… Ze boya cennetî bero… Ceneke çimanê xwu naye azmînî ser… Nadet yew nuqteya ke zaf durî de ser… Ze vaye mîyan de je çî bileqo. Ceneke tikeyna diqqetê xwu na ser. Here! Çîyayeko zaf durî ra leqeno. Tikeyna ame nezdî. Ceneke ferq kerd ke ze ju hera qiri bero. Roj şîyê tarî ro. Nika hera qiri tikeyna aysaye bî. Hera qiri. Na hera înan bî… Ere. Na hera înan bî… Ya merdekê ceneke? Ya lajekê aye? Ça bî? Here tikeyna ame nezdî… Merdekê ceneke hîzaya heri ra pey ra ameye. Ceneke ferq kerd ke lajekê ci çînî yo. Adir kewt zerreyê ceneke? Lajek çîne be. Lajek merd be. Ceneke kewti bermayîşî ser. Vazdayîşa kişta merdekê xwu wa şî. Merdek tikeyna ame be nezdî. Feqet merdekî îşaret kerde ke destanê xwu kerdî berzî. Ceneke ferq nêkerd ke merdeyê aye se keno. Ceneke xwu ra vîyerte bî. Nêzanaye ke se kena no weqt de.
Merdek û hera tikeyna ameye nezdî? Ceneke vazdayîşa şîyê kişta înan. Ginê war ro. Lezî ra îşte we. Rayna hucum kerd ke şero… Bale, nêeşke ke vazdo. Rayna ginê war ro… Xwu ra vîyerte.
Merdekî here vara de, lezi ra ame ceneka xwu ser. Ceneka aye perîşan bi bî. Bale xwu ra şî bî… Merdekî va “Keyne! Keyne! Keyne! Mi to re lajê ma ard keyne!…” Ceneke nêeşnawit ke merkedekê aye se vano.
…
No weqt lajek here ser o kewte be… Duaya ceneke Cenabê Rabbul-alemînî qebul kerdi bî. Keye de doşegî ser o ceneke kewtê bî. Lajek ame aye hete:
“Daye, kille, daye!… Mi to re merge ra villikî arêdayê…”