Ruhunu arayan adam, fecir vakti kendini sokağa attı. Şehrin gürültüsü, seslerin uğultusu, insan kalabalıkları yoktu. Hiçbir şey daha önce gördüğü gibi değildi. Gördüğü dahi, bildiği gibi değildi. Dilinden düşürmediği o şiiri hatırladı: Şahmerdanlar gömmektedir şimdi aşkımızın göğsüne yadırgı hüzünleri/Kaypak bir çamur olan mayamız kinle bereketlenmektedir/Uyuyan bebekleriyle üşüyen köpeklerini bir yana bırakıp bir sabah vakti/Dudaklarımda direnmiş […]