Mevsim kış, günlerden Cuma, sabahtı
Bir ses… Kulak kabarttım, bu bir ahtı
Güney ufkuna baktım simsiyahtı
Toprak ağlıyor, ağlıyor şehidan…
Bugün kıble rüzgârı soğuk esti
Rüzgâr, insanlığın dilini kesti
Bu sükût gökleri yıkan bir sesti
Gökler ağlıyor, ağlıyor şehidan…
Kızların gözünde kapkara bulut,
Bir çocuğun yırtık cebinde umut,
‘Hepsini öldür, şefkat yok’ tek komut
Mazlum ağlıyor, ağlıyor şehidan…
Toprak ıslandı, dökülen kandır bu
Açtı çiçek, gelir bahar, şandır bu
Siyah ufkun açıldığı andır bu
Toprak uyandı, uyandı şehidan…
