Em fanî ne li vê dinê
Em hatine bo mirinê
Xweziya min bi wî kesê
Xilas kiribe îmanê
Tu axa bî şêx bî mîr bî
Reîs û serokek jîr bî
Ji bo gelê destegîr bî
Dîsa jî tune eman e
Pêşyan gotne vê gotinê
“Tu sedsal bimînî l’dinê
Şevek mêvan l’goristanê”
Qur’an dide ev ferman e
Reb çêkiriye ev pergal
Ya herî xweş baş û delal
Ki çî bêje tewş û betal
Em nizanin Ew dizane
Lew dinya qada ezmûne
Ne ciyê xwarnu razane
Ew buhişt jî ne erzan e
Nefs Şeytên me nexapîne
Erê dinya ronî xweş e
Ciyê jiyan û xweş rewş e
Em dizanin dawî tewş e
Lewra ji bo kes namîne
Eger ku mirin nebûna
Wê dinya tije can bûna
Wê jar û êvzar bimana
Mirin paqijî w derman e
Dema meriv ji xwe dikeve
Nikaribe derê derve
Temen diçe li ser balgîve
Rûmeta meriv namîne
Pir kes henin ev çend sale
Nav nivînan de li male
Ketne ji rewş û pergale
Xwedê semax bide wan e
Her tişt bi zitê xwe heye
Li çî difekrî pergal we ye
Xweşya rojê bi şevê ye
Heta dikarî mînak bîne
Ya Reb î Reb ê Îzzetê
Bi caê Qasidê ûmmetê
Ji qamet bibî rehmetê
Em li bextê rehma Te ne
