Na dewe dewa qiji bî. Nezdîye heris banî mîyanê dewide bî. Binê dewi ra yew dereyo şîrîn vêretê. Binê dewide hîre eynî bî. Eynîyan ser o çend darê vîyalêrî bî. Zaferî nezdîyê serê şonî nê vîyaleran binde xortî, merdekê azebî niştê ro.
Çorya daran ra yew rayer vêretê. Rayerî ra şon û siba qijikan dawar berdê seba çiraynayîşî. Weqtê şonî de peyser qijikan dawarê xwu girewte û arde dewi.
Weqto ke qijikan dawar berdê mergan, zaferî yewbînanê xwu wa kay kerdê. Kaykerdişê înan xuştut û qonti û xorri bî. Xuştut kay o şîrîn be. Yew pit kayde mendê. Aye bînan xwu zî numitê. Heta ke pit o ke kay mîyan de înan bivîno kaykerdiş dewam kerdê.
Nê qijikan mîyande yew lajek be. Nameyê lajekî Emed be. Emed pit o aqil û biterbîye be. Balê pîyê Emedî çînebe. Pîyeci merd be. Emedî her roj dawarê xwu kerdê dawarê pitanê bînan mîyan. Eke waqit ame separe, qijikan destpekê kaykerdişî kerdê. Heta nimajê esrî, înan mergande kay kerdê.
Rojekê qijikan dawar peyna berd be merganê dewi. Waqit ame be separe. Qijikan destpekê kaykerdişî kerd be. Înan xuştut kay kerdê. Qijikanê bînan tim hîle kerdê. Feqet Emedî nêzanaye ke îyê hîle û risyayîni kenê. Emed kay mîyan de mend. Balê aye se kerdê, nîeşkaye ke kay ra bivejîyo. Heta nezdîyê weqtê esrî hana dewam kerd.
Rojo bîn zî rayna qijikan dawar ard be mergan. Îro kaykerdişî rayna destpek kerd be. Feqet Emed rayna kay mîyande mend. Nîeşka ke kay ra bivejîyo. Weqt ame şonî ser. Rayerê dewide înan dawarê xwu kerd be xwu ver û berdê kêye. Yew ceneke Emedî ra va “Emedê mi, eza to teqîb kena. Balê tîyê heta şon kay mîyande. Eke ti aqlê xwu nêxebitnenê ti sibaye zî kay mîyande benê.” Virêynîde Emedî qisey na ceneke fom nêkerd. Balê tike fikirya ke, ceneka raşt vana. Xwude va ke temam, sibaye înşallah ez aqlê xwu xebatnena.
Rojo bîn pitan rayna mangey û naxirê xwu berd be mergan. Weqtê kaye ame. Pitan destpekê kayî kerd. Qiseyê a ceneke ame Emedî vîrî. “Aqlê xwu bixebitne! Aqlê xwu bixebitne!”
Na raye Emedî zaf dîqqet kerd. Kay mîyan de nêmend. Zewbîn jê pit kay mîyan de mend. Çend lajekê pîlî ucade bî. Emedî dîqqetê xwu da înan ser. Fikr kerd ke îyê hîle kenê û risyayîne vanê. Çend raye înan ra va ke “Hana hîle mekere.” Feqet înan dewam kerd. Balê qijikan Emedî ra hers bî. Çend raye dê Emedî ro. Înan peynîde Emed kuwa. Emedî xwude va, “Ez rayna înana kaye nêkena.”
Rojo bîn weqtê kayde qijikanê pîlan Emedî ra va “Bê ma-wa kaye bike.” Emedî va “Ez şima wa kay nêkena.” Înan israr nêkerd. Balê înan ra di lajekî ameye Emedî hete. Aye ra va ke “Ma rayna înana kaye nêkena.” Emedî va: “Hedî hedî bêrê mi hete. Eke şima ju rayde ameyê mi hete nê embazî zirar danê mi û şima.”
Çend rojan tepeya Emedî hete şeş lajekî bî. Aye bînan hete tenya di lajekî estbî. Emedî rayer ra yew ceneka û qijikanê bînana dawarê xwu berdê kêye. Ceneke Emedî ra va: “Emed, Emedê mi! Ez heyranê aql û fikrê to bî!”
- Reklam-