“Ê mumînî nimajê xwu raştîna kenê û rizqo ke ma dayo înan aye ra seba rayerê Homaye dane (Sureya enfale: 3)”
Je rojo zaf serdin be. Heme ca de cemed be. Merdim nîyeşkayê ke tebera bigeyro. Sobaya înan nêveşaye. Kolîyê înan bî. Balê keynekê keyî soba nêvistîbî te. Waharê banî qatê serîyo niştê ro. Keyneke embazanê xwu wa no ban de niştê ro. Înan no ban îcar kerd be. Na aşme de kîrya banî nêda bî waharê banî. Na mesela tewro ke şima zane, hunî nîya…
Keye de hîre keynekî bî… Eşkaye ke îqna bikere balê waharê banî îqna nêbîye… Nê!.. No merdeko extîyar îqna nêbeno. Ame aqilê înan. Mamoste… Zeynebe mamosteyê xwu re telefon kerd. Na mesela aye ra vate. Mamostî va ke telefonê waharê banî bide mi. Keyneke telefonê waharê banî da…
Mamostî aye re tel kerd. Waharê banîya qisey kerdî. Balê merdek rayna îqna nê be.
Bado mamostî telefono keynekan kerd. Şima se kerd ke no merdek hana keno? Keynekan va ke ma nêzana! Raşte, ma nêzana! Ma kîrya xwu tim wextê ci de dawa aye. Balê ma nêzana çira no merdek hana keno?
Mamostî rayna telefono merdekî kerd. Va ma bere pêhete. Na mesela sero ma qal bike. Merdekî va “Tamam. Bê, eza camîya pîli de wextê nimajê êrî de.” Mamoste vejîya, şi camîya pîli… Merdekê extîyarîya bada nimajî ameye were.
Mamostî je usulo nazîk û kîbarîya va; “Ez heyrane to bî, hana meke. Nê keynekê… No zimistan de şine ça? Înan re gere ma ardim bikere.” Merdekê extîyarî va ke “Ez qurbanê to bî. Mi sero yew mesela esta. Xeyrê xwu mi re ardim bike. No jer de yew keyeyo xerîb û feqîr esto. Çend pitanê înan estê. Îye tebera. Çend rojî be. Eza şon û siba uca ra vêrena, îye ucade. Nîyetê mi, ez banê xwu dana înan. Nê keynekî çi bibo xwu re ban vînenê, bale nê feqîrî nîyeşkenê ke xwu re cayo rind bivînê.”
Mamoste xeyret de mend be. Na dinya de çante meseleyê xerîbî este. Çante merdekê feqîrî este. Çante keyeyê xirabeye este… No merdek… Ameyo na sere… Derdo ke kewto mîyan…
Merdekê extîyarî ra va ke; “Xalo, eke ti munasib vînenê ez jî to re ardim kena, ma pîya je ban tepişi û nê feqîran ma bigi ê banî zerre. Beno?”
Merdekê extîyarî çimê xwu daye we û destê xwu eşt doşîya mamostî. Aye ra va ke “Ti mi re Allahî erşawite. Homa to ra razî bo.”
Pîya şî je zuqaq û ameye sîmsarê emlaqî hete. Aye ra mesela vate. Je ban tepişt û feqîrê ke binê je holikî de nişenê ro şî înan hete. Înan ra na mesela vate. Keyfê qijikanê înan ame ca. Kewtî wîyetişî mîyan.
Mamostî uca ra telefono keynekan kerd. Mesela înan ra jî vate. Înan jî keyf kerd û mamostî re zaf teşekkur kerd.
Mamostî xwu şaş kerd be. Ame keye. Zerrîya ci de rahatîne û huzur be. A şewi mamostî zerrîya ci de huzura sereyê xwu kerd balîşnaya xwu ser.
…
Kişta bîne de merdeko extîyar ame be keye… Xwu de fikirya ke “Na dinya de zaf tewr merdimî estê… Ya Rebbî ti înan perine re ardim bike…”
- Reklam-