Qardîyanî ber kerd a. Tebera eskerî bî. Zerre ra di qardîyanan mîyan de je lajek ame teber. Teber de eskeran pawite na be ser. Lajek teber ameyîşê xwu de hewa ra nadet… Nefesê xwu ant xwu zerre û peyser nefesê xwu da teber. Tînce nika tikeyna bî bî berze. Eskerî îşaretê xwu kerd:
“Nika ti benê serbest û heyata to na tepîya bena rinde înşalla.”
Mepisî nadet eskerî çiman mîyan. Tek û tek eskerî mardî û je wîyetişê serdin ame lewanê lajekî ser û alışkanê lajekî ser ra vêret û zaf nêsurna, bi vînî… Lajekî nadet berê mepisî mîyan de qardîyanan ser. Destê xwu kerd berz û înan ra wa ke:
“Rind bina dê xwu. Beno ke ma pêyna yewbînanê xwu vînene.”
Qardîyanî hedî ra berê mepisî rajena û pey ra kîlît kerd. Vengê kîlît kerdişî ameyê teber. Lajekî dest de jê çante be. Desanê pîllê ke mepisî ver ra benê dergî, lajekî a kişte ra dewam kerd û koşeyê desî hete ra bi vînî.
Teber de rayero pîl vêrete. Destê xwu kerd yew otobosa şarî. Otobose vinderte. Lajek nişt otobose. Çend deqeye tepîya otobose amê şarî mîyan de vindete. Lajek otobose ra ame war.
Nika heme çî rind be. Zerreyê çarşuyê şarî mîyan de kerd ke xwu rê ara xwu bikero. Destê ci de çanteyo aşil be. Çante destê çepîyo lajekî de be. Nika ame jê dukanî ver. Nadet mîyanê dukanî. Çend merdimî zerre de bî. Linga xwu eşte mîyanê dukanî. Nadet dezgahe sero boreka awkene esta; dewe de na boreke ra maya ci vatê “nanê şollekîn”. No nan zaf rind be. No nan ra zerreyê lajekî zaf waştê…
Lajekî veng da waharê merdekî ser:
“Keko, mi rê yew çay û tikeye boreka awkene bîya.”
Merdekî çim û mile xwu wa îşaret kerd ke tikeye sebr bike, eza to rê ana. Merdek şi pêyê dezgaha xwu. Uca de lajekî rê çaya rinde kerde bardaxê caminî mîyan. Dezgahe ser ra boreka awkene kerde tabaxa rinde mîyan. Kerdî destê xwu û ame lajekî hete. Rindîna çay û boreka awkene arde û masaya lajekî sero nê ro… Çatalî û peçete û şeker zî ard. Masa sero na ro.
Lajekî werdişa pîya kinarê xwu rindî çim kerd. Des serrî vêretî bî. Nika mepis ra vecîya be teber. Azadîya xwu girewte bî destê xwu zerre. Keyfê ci ca de bi. Çaya xwu şimite û boreka xwu werde. Ju ray de vindet.
“Laje mi hunî meke!..”
No veng ça ra ameyê? Teber de ju ceneke lajekê xwu ra vatê. Balê tumê Sebrî nika şi be. Xwu masa ser ra kerd raşt û paştîya xwu dê pêyê sandalyaya xwu. Çimê ci nika hersî mîyan de mendî bî. Keyfê ci bol rema be.
Des serrî vera kîberê banê xwu de birayê Sebrî kişîya be. Sebrî zî uca de be. Birayê Sebrî yew ray de perodayîşî mîyan de mend be. Çend xortê azebî qiresyaye bî birayê Sebrî. Birayê Sebrî nîyeşka ke xwu nê xortan ra bixelisno.
Birayê Sebrî nika payanê lajekan bin de bêgonê mend be. Nêye ser ra xortanê xerîban nadet birayê Sebrî bêgone mendo û tersaye û kerd ke biremê, uca ra şêrê û xwu vînî bikerê. Înan destpekê remayîşê xwu kerd. Çehar xortî bî. Nika pêroyî lezi ra remayê. Je bol pêynî de men be.
No deqqe de Sebrî, yew kerra ça ra girewte destê xwu kes nêzano. Nêya dima xortan. Lajeko ke bol peynî de mend be Sebrî resa nê lajekî hete. Kerraya ke zerreyê destê xwu de Sebrî baskê xwu kerd berz û arde sereyê lajekê xerîbî. Lajek o dest de gina var ro. Gencê bînan hona remayîşê xwu ser de bî.
Sebrî uca de mend. Ame lajekê xerîbî ser. Kera hona destê Sebrî de bî. Baskê xwu kerd berz. Kerd ke bîyaro sereyê lajekî, no deqqe de je veng ame goşê aye:
Laje mi hunî meke!..
Sebrî milê xwu tada û yew pîreka extîyare desî vero bî. Qiseyê xwu rayna îtîmada va:
Laje mi hunî meke!..
Sebrî kerra xwu dest ra eşte kinar. Leze şi birayê xwu hete… Çend merdimî sero top bî bî. Ambulanse amê û birayê Sebrî girewt û leze berd nêweşxane. Serê şonî nêweşxane de polîs ame, pers kerd:
“Sebrî to îro se kerd, ti şîyê ça, rojê to sêyîn vêret.”
Sebrî fehm kerd ke lajeko xerîb merdo. Polîsî uca ra girewt û berd morg û qereqol. Uca ra berd mepis… Balê des serrî vêretî bî û Sebrî nika mepis ra vecîya be.
Teber de edalet çînê be. Birayê ci merd be… Qatîlê aye hona nêvînaye bî. Peroyî ça de merdî bî. Balê Sebrî polîsan dî be û berd be mepis. Serrê ci vêretî bî. Nika weqtê dawa-kerdişê Sebrî, gunîya birayê ci be.
Dukanî mîyan ra nadetê teber, pîlan kerdê. Madem edalet çîna û nika gere ez edaleta xwu bîyarî. Hunî îman kerd be. Teber de merdimê sefîl û feqîrî hedefê Sebrî de bî. Nika ju keynekê kerde xwu çim. Neyâ dima şi. Kesî nêzana ke a keyneka feqîre se bî. Bado şi yew firune mîyan, uca de nanê xwu girewt û pereyê ci nêdaye. Vejîya teber û waharê firune zî ame teber. Balê kesî nêdî ke kamî dê waharê firune qafe ro.
Rojo bîn serê şonî tarî de Sebrî je merdekê çeharesî serrî dima şi. Merdekî desta nano germin û çend pareye çî mî be. Ju ray de merdeko ke vireynî de şino, gina war ro. Xebera kesî nêbî ke o merdek çi ra gina war ro.
Sebrî heme ca de be… Jê roj zî şi kinarê dereyê şarî. Tikeye uca de tenya geyra. Çend merdimî kerdî xwu çim. Balê firset nîyame ke şêro nê merdekan hete.
Tikeyna geyra, yew dara vîyalera pîlle bin de di merdekî bî. Nika firset ame be ca. Di merdekê serxoşî binê dara vîyalêre de ginaye bî war ro. Nîyeşkayê ke erd ra weyze we. Sebrî şewe mîyan de tarîyê toqe sero serxoşan hete çend deqeye mend. Bado uca ra îşt we û çim ra bi vînî. Hana çend rojî dewam kerd. Kesî nêdîyê ke Sebrîyo se keno.
Rojna tarî de jê suqaqî mîyan ra vêrete ke vengê pitan ameyê. Sebrî kişta vengîya nadet. Kinar de des bi. Desî ser ra nadet zerreyê baxçî. Uca de pitê qijî bî. Sebrî veng da pitan û va:
“Bêrê şima rê mi piskêbetî ardî.”
Pitî ameye Sebrî hete. Sebrî çanteyê xwu mîyan ra piskebetî raşte ra vêtî. Piskebetî daye pitan. Tarî mîyan de destê xwu kerd berz… Kerd ke destê xwu tarîyê toqe mîyan de bîyaro pitan ser, pêy ra jê veng ame goşê Sebrî:
“Laje mi hunî meke!..”
