Şiir

Güvercinler uçurduk gökyüzüne Mazluma umut olsun diyeLakin kırdılar kanadını Üşüştüler üzerine Bir gemi kalkar umut limanından Rotası şehadet, vuslatı saadetBinen geçer kendindenGeçer anadan, babadan ve...

  Rahmet denizinden bir lütuftur hayâ Bu ahlak üzere yoğrulursa maya Kalmaz o kimsede ne kin ne riya Ne büyük ziynettir edep ve hayâ Edeptir insanı eşrefi mahlûkât kılan Düstur...

Kesê ji kesek hez bike Dawetî mala xwe dike Xweda ji evdek hez bike Dawetî Beyta xwe dike Hecî dawetvanên Xweda Wextê hûn gaştin wan belda Li wan çola li...

Kurşun saplandı göğsüme Şehit verdi çocuğunu Ümmü Üsame Kan dolan gözlerim ‘Allah!’ dedi sadece Kahrolsun kâfir gâvurlar Yağdı üstümüze kurşun, bombalar Aç kaldı Ramiz Heysem Şeyma Ya Hak, ya Kahhar! Ezdi mazlumu...

Nasıl da kandırdılar bizi Günlerinin azlığıyla Ama ben anladım seni Diğer aylara kızgınlığından Uzatmaya niyetlisin günlerini Ondan mıdır? Takvim yapraklarına ekliyorsun İslâm'ın güneşlerini! Ey Şubat Şâhidim kızgınlığına şâhidim isyanına şâhidim... Esfel-i sâfilînin karşılığı...

  Engel olamıyorum kalbime sızan hüzne Kalbimin kalemime yüklediği ağır ve yorgun sözcüklere Ümmeti yazmak bir kış gecesinde  Suskunluğumu düşünmek Sızlayan vicdanım ve ıslak gözlerimle Özür dilemek en başından  Küçüğünden, büyüğünden Suskunluğumun...

Güneşin aydınlığından süzülüp dünyanın karanlığına Bir ok gibi gererek zamanı yayından Saplanıverdin tam on ikiden çağa, mala, paraya Ne vakit özgürleşeceksin kardeşim? Sen, tutsaksın! Binlerce bahanenin hırsla büründün...

Bir cihadın içinde doğarız, her doğan gibi Muamma ordular toplanmış Cepheler alınmış Sağlar belirlenmiş Ve kılıçlar kuşanmıştı Bir cihadın içinde doğarız , her doğan gibi Bu doğan vardır ki; her...

Qedexe ye çûna derveNabêjim ev roj ev şev eBaş e ku facebook heyeEz lê dinivsînim pe ve Ev medya civakî nebûyaWê rewşa me çewa çêbya...

Ey Beytülmakdis!Ey kavuşamadan hasret kaldığım, ilk kıblem, Harem-i Şerifim!Seni sevmek bile insana ne çok şey öğretiyor öyle.Bir şehir nasıl oluyor da hem hüznün hem...

…ve duraksadım bir sabah vakti seccademde çılgınca ötüşen kuşlar tutuverdi yüreğimden ağlamak istedim. gözyaşlarım nerdesiniz yokladım kalbimi bu sabah kuşlar için ağlamak geldi içimden! olmadı... Diyarbakır’da üşüyen bir çocuk yok mudur? ya...

Savrulur düşünceler yaprak yaprak Bir ağaç misali yanardı insan Unuturdu bir gün öleceğini Geçerdi ömür hayatı sorgulayarak Kimi gezer, kimi tozardı Kimi ise hep düşünür dururdu Bazısı ise düşüncesiyle avunurdu Geçerdi...

Bilmiyorum… Çaresizim, sensizim, kimsesizim, nefsimin açtığı çukurda bocalanıyorum… Rotasını kaybetmiş bir sefine nefsim, neredeyim bilmiyorum. Sensizim bilmiyorum! Bildiklerimin sebebiyeti olduğu, harabedeyim bilmiyorum... Bilinmezliklerde kaybolmuş bir bilgeyim. Bütün hakikatler önümde sıralanmışken...

Senin fotoğrafına başımı kaldırıp bakacak kadar yürekli değilim. Bombalar altında yaşamaya, hergün ölüp ölüp dirilmeye, aç kalmaya da alışkın değilim. Yüzündeki donuk ifadeye de yabancıyım galiba. Sana da Aylan’a...

Gençliğim bahar mevsimi gibiydi oysa annem. Şimdi güller misali açmam gerekirken, Ne işim var benim bu karanlık zindanlarda... Yapayalnız ve çaresizim. Küçücük bir yerde esirim. Yok mu sesimi duyan? Buralar...